به نقل از «تابناک»

آیا خوردن آب استخوان برای بدن مفید است؟

تاریخ انتشار: ۲۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۷۶۷۸۵

 

به گزارش تابناک، فرادید نوشت: «قرن‌هاست از آب استخوان در آشپزی استفاده می‌شود. آب استخوان از جوشاندنِ طولانی‌مدتِ استخوان‌ها و بافت‌های هم‌بندِ حیوانات در آب تهیه می‌شود اما فایده‌ی خوردن آن چیست؟ آب استخوان حاوی مواد مغذی از جمله پروتئین، کلسیم و کلاژن است. این مواد مغذی اثرات مفیدی روی پوست، استخوان‌ها و سلامت کلی بدن می‌گذارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با این حال پیش از مزه‌کردن این ماده غذایی چه نکاتی را باید بدانیم؟

برای یافتن پاسخ این پرسش با گرِیس دِروچا، متخصص تغذیه، گفتگو کردیم و همچنین برای آگاهی از آخرین یافته‌های پژوهشی به منابع علمی رجوع کردیم.

 

آب استخوان مایعی‌ است که از جوشاندنِ طولانی‌مدتِ استخوان‌های حیوان، مفاصلِ گوشتی و بافت‌های همبند در آب تهیه می‌شود. از مایعِ به‌دست‌آمده می‌توان در تهیه‌ خورشت‌ها، سوپ‌ها و آبگوشت‌ها استفاده کرد یا از خوردن آن به‌تنهایی لذت برد.

تاریخچه‌ مصرف عمومی آب استخوان به قرن هفدهم بازمی‌گردد اما رواج دوباره‌ی آن گواه مزایای سلامتی آن است که فقط به افزودن طعم عالی به غذاهای دیگر محدود نمی‌شود. برخی بر این باروند که افزایش محبوبیت آب استخوان به رژیم پالِئو (غارنشینی) مربوط می‌شود که فلسفه‌ آن ساده است: تنها مواد غذایی در دسترس انسان‌های اولیه و شکارچی را بخورید.

 

دروچا (متخصص تغذیه) در پاسخ می‌گوید بله برای ما خوب است و دلایل آن به شرح زیر است:

سرشار از مواد مغذی است

دروچا می‌گوید: «استخوان‌های حیوان سرشار از کلسیم، منیزیم، پتاسیم، فسفر و مواد معدنی جزئی دیگر است. بدن ما برای ساخت و تقویت استخوان‌هایمان به تمام این مواد مغذی نیاز دارد.»

دروچا می‌افزاید بافت همبندی که درون آب استخوان وجود دارد مایعی با دو ترکیب طبیعی‌ است که می‌دانیم برای سلامت مفاصل خوب است: این دو ترکیب گلوکوزامین و کندرویتین است. عنصرِ مغز استخوان دارای این ترکیبات است: ویتامین A، ویتامین K12، مواد معدنی مانند روی، آهن، بور، منگنز و سلنیوم، همینطور اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶.

اما حتی اگر ماهی‌خوار باشید (کسی که گوشت نمی‌خورد اما ماهی و غذاهای دریایی می‌خورد) و فقط آب استخوان ماهی را می‌خورید، باز همان مواد مغذی را دریافت می‌کنید، چون آب استخوان ماهی هم حاوی ید است که به گفته‌ دروچا برای عملکرد سالم تیروئید و متابولیسم حیاتی است: «تمام اجزای حیوانات حاوی کلاژن پروتئین هستند که پس از پخته‌شدن به ژلاتین تبدیل می‌شوند و حاوی آمینواسیدهای مهم زیادی هستند.»

منبع پروتئین است

به علاوه‌ی آجیل، حبوبات و گوشت، پروتئینِ درشت‌مغذی در آب استخوان هم یافت می‌شود. اما فایده‌ آن چیست؟ دروچا می‌گوید: «محتوای پروتئینِ آب استخوان در ساخت استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، غضروف، پوست و خون به بدن کمک می‌کند.»

یک فنجان آب استخوان گاو حاوی حدود پنج گرم پروتئین است و این میزان بر اساس میزان توصیه‌شده‌ روزانه‌ پروتئین که ۰.۸ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است، بد نیست.

برای سلامت گوارش مفید است

امروزه سلامت روده اهمیت زیادی یافته است. به نقل از دروچا، آب استخوان برای داشتن روده‌ سالم مفید است، اما چگونه؟

دروچا می‌گوید: تحقیقات نشان داده است سلامتی کلی ما تا حد زیادی متاثر از سلامت مجرای روده‌ ماست. هضم آب استخوان ساده است و می‌تواند به هضم کلی غذاها کمک کند. ژلاتین موجود در آب استخوان به شکل طبیعی مایعات را جذب و نگه می‌دارد. وقتی این ژلاتین با آب درون روده ترکیب می‌شود، سبب راحت‌ترشدنِ حرکت آن در مجرای روده می‌شود. گلوتامین که یک آمینواسید در ژلاتین است به حفظ عملکرد دیواره‌ روده و پیشگیری و ترمیم نشتی روده کمک می‌کند. نشتی روده سبب التهاب نیز می‌شود. بنابراین نوشیدن آب استخوان ممکن است برای مبتلایان به نشتی روده، سندروم روده‌ تحریک‌پذیر و بیماری‌های التهابی روده نظیر بیماری کرون مفید باشد.

به بهتر خوابیدن کمک می‌کند

آمینواسیدهایِ آب استخوان به بهتر خوابیدن ما کمک می‌کنند. به گفته‌ محققان، آمینو اسیدِ گلیسین مدت‌هاست به عنوان انتقال‌دهنده‌ عصبیِ بازدارنده در ساقه‌ مغز و نخاغ شناخته می‌شود و می‌تواند حین مرحله‌ خواب با حرکات سریع چشم، محرکِ آتونی (فقدان تنش عضلانی) شود. دانشمندان به این یافته رسیده‌اند که گلیسین یک گزینه‌ درمانی برای بهبود کیفیت خواب است.

پشتیبان سلامتی است

سلامت مفاصل فایده‌ دیگر مصرف آب استخوان است. این یافته حاصل مطالعه روی افراد مبتلا به آرتروز زانو بود که برای این پژوهش آب مرغ نوشیدند. نتیجه‌ این آزمایش نه‌تنها کاهش سفتی و درد، بلکه بهبود عملکرد مفاصل بود.

آیا نوشیدن آب استخوان برای همه مناسب است؟

نوشیدن آب استخوان مزایای خودش را دارد اما از دو عامل خاص نباید غافل شد. به گفته‌ دروچا آب استخوان ممکن است غنی از گلوتامات باشد. گلوتامات ممکن است اثرات نامطلوبی از قبیل اضطراب، بی‌قراری، انرژی کم، خستگی ذهنی، بی‌خوابی و مشکلات تمرکز داشته باشد. البته هیچ مدرک علمی برای اثبات این اثرات وجود ندارد. بنابراین، کسانی که به اسید گلوتامیک حساسیت دارند بهتر است در مصرف این ماده‌ غذایی احتیاط کنند، چون ممکن است گزینه خوبی برای آنها نباشد.

از سوی دیگر شاید آب استخوان پس از پخته‌شدن، سرب آزاد کند. می‌دانیم استخوان‌ها می‌توانند فلز سنگین سرب را جدا کنند که آلوده‌شدن به آن در محیط مدرن شایع است. فرض ما بر این است که مصرف آب استخوان ممکن است با خطر آلوده‌شدن به سرب همراه باشد. به همین دلیل، پزشکان و متخصصان تغذیه هنگام تجویز رژیم‌های غذایی حاوی آب استخوان به بیماران، خطر آلودگی به سرب را هم در نظر می‌گیرند.

منبع: livescience

منبع: تابناک

کلیدواژه: مهسا امینی ربیع الاول هفته وحدت احسان کرمی د روچا آب استخوان پروتئین مهسا امینی ربیع الاول هفته وحدت احسان کرمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۷۶۷۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند

یک زن ۴۰ ساله ۷۵ هزار سال قبل در غاری دفن شده بود. دست چپش زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است. دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.

به گزارش ایسنا، این زن که به نام شانیدر زی(Shanidar Z) معروف است، در غاری در کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ پیدا شد. این زن یک نئاندرتال یا نوعی انسان باستانی است، حدود ۴۰ هزار سال پیش ناپدید شدند.

به نقل از سی‌ان‌ان، دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کنند، با زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجه او را طی ۹ کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.

دکتر اما پومروی(Emma Pomeroy)، دیرین انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورد می‌گوید: جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شانیدر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آنقدر فاحش نبوده باشد.

پومروی اضافه کرد: او در واقع نسبت به اندازه‌اش چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولا ما آنها را نمی‌بینیم.

نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰ هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در این زمان، نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها گهگاه با یکدیگر برخورد می‌کردند.

تحلیل جدید

هنگامی که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و فاقد استخوان‌های لگنی بود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را مورد مطالعه قرار دادند، بر روی یک روش نسبتا جدید تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌ها در داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شانیدر زی بود.

این محققان از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول با مقایسه طول و قطر استخوان‌های بازوی او با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی، قد این نمونه را حدود ۵ فوت(۱.۵ متر) تخمین زدند. تجزیه و تحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط دهه ۴۰ زندگی خود بوده است.

پومروی می‌گوید: این یک تخمین معقول است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم، که آنها مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که این کسی است که عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالا از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند.

غاری که شانیدر زی در آن دفن شده بود در میان باستان شناسان مشهور است زیرا یک گور نئاندرتال که در سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که ممکن است نئاندرتال‌ها مردگان خود را با گُل دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. با این حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را مورد تردید قرار داده است.

در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده افشان وارد گور شده باشد. با این حال، در طول سالها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، از جمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.

نئاندرتال‌ها بارها به غار شانیدر بازگشتند تا مردگان خود را دفن کنند. تحقیقات نشان داده است که بقایای ۱۰ نئاندرتال در این مکان کشف شده که به نظر می‌رسد نیمی از آنها عمدا پشت سر هم دفن شده‌اند.

شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شانیدر احتمالا گونه‌ای همدل بودند. به عنوان مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.

پومروی می‌گوید که شانیدر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.

بازسازی جمجمه

پومروی بازسازی جمجمه شانیدر زی را که نسبتا بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به عنوان یک «پازل سه بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.

استخوان‌های فسیل شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.

در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین(Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.

این گروه جمجمه بازسازی شده را اسکن و پرینت سه بعدی کردند، که پایه و اساس سر بازسازی شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس(Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.

انتهای پیام